माणसे

माणसे ही पुस्तकासारखीच असतात ,..
फक्त त्याना वाचता आले पाहिजे
पुस्तकाचे विषय जसे वेगवेगळे
तसी माणसे ही वेगवेगळी असतात
पुस्तके जसी खुप काही शिकूउन जातात
तसे माणसे ही खुप काही शिकूउन जातात
                        
                                   @अशोक शंकर मटकर
                                   

कस जमतय तुला ??

कस  जमतय तुला ??
हे  सारे  करायला
दुःख पोटात लपऊन
चेहऱ्यावर हास्य फुलवायला

शिकवशील  का मला  तुझी
ही  वेगळी अदा जीच्यावर
झाले  माजे मनं  फिदा

तुझी  जगण्याची रीतच
निराळी येणार्या संकटाना
म्हणतस हट तिच्या मारी

नियतीने केला तूझ्या
पठित वार तरीही
आहेस तू  या जीवनरूपी
अश्वावर स्वार......

उमलनार्या भावनाना
मनातच दाबलस
भरलेल्या मोसमात
वैरागिपन स्वीकारलस

गुंतवलस स्वःताला कामात
इतके त्यामुळे बसत
नाहीत वेदनाचे  चटके

दुःखाने भरलाय मनाचा
काठ मग कशी आडवतस
या आसवाची वाट??.........

ही किमया जमते कशी तुला??
मला पण शिकव ना ही कला
कळू  नाही दिलास तूझा अंत
सांग ना कसा राहू मी शांत....

नाद मला माणस जपण्याचा
पुस्तका सारखं त्यांना वाचण्याचा
तू एक 'पुस्तक' ज्याचा शेवट एक कोड
कुणालाही न सुटणार ..... तूझ्याशिवाय

सांग !! ..ना
कस जमतय तुला ??
हे सार करायला
     
            @ अशोक शंकर मटकर
   

हरवलय कुठेतरी ??

हरवलीय कुठतरी
ती कोबड्याची बांग आणि
जात्यावरील ओव्याची साद
तो पहाटेचा मंद वारा आणि
गोठ्यात वाजनार्या
दुधाच्या  धारा

हरवलीय कुठतरी
ती ताकाची घुसळण आणि
गरमागरम भाकरीवरी
मऊ लोन्याची पसरण
ती चुलीत पेटनारी आग
आणि ऊकाळनार्या दुधाचा
पसरणारा स्वाद

हरवलाय कुठतरी तो
पांढरा खाकी ड्रेस आणि
त्यावर तांब्याने मारलेली प्रेस
ते कापडी दफ्तर आणि
ती दगडाची पाटी
ती सुरुची झाडे आणि
गोड सूकडी

हरवलीय कुठतरी ती
गावाबाहेरची शाळा आणि
तो दोस्ताचा मेळा
तो  नदीचा  काठ आणि
निवस्त्र  केलेल्या
अंघोळीचा  थाट

हरवलय कुठतरी
ते मोठाले घर आणि
मोठे कुटुंब त्या
आजीच्या गोष्टी आणि
गोधडीतली उब

हल्ली तू मी आणि
दोन पिल्ल इतकंच
आहे मोजकच कुटुंब
अडगळ होतेय इतरांची

आजी आजोबाही
राहतात दूर
नातवडाच्या विरहाने
भरुन येतोय त्यांचा उर

गावाकडच्या घरात 
असतात ती पडून
समजावत मनाला की
हे ही दिवस
जातील उडून

परततिल पाखरे
पुन्हा घरट्याकडे
गजबजुन उठेल
घर सारे
त्यांच्या किलबिलाटाने

प्रेमाची व्याख्या ही
बदललीय आता
प्रत्येकाच्या वेगळ्याच कथा

हरवलाय कुठतरी
तो झुरनारा प्रियकर
हरवलीय ती ....
लाजनारी प्रेयसी

हल्ली जमाना
सेटिंगचा आलाय
सेटिंग नंतर
डेटिंग होते
डेटिंग नंतर
ब्रेकअप ही होते

मोजकीच नाती
चिरकाल टिकतात
अर्धी तर डेटिंगनंतर
विस्कटतात

पवित्र प्रेमाला चढलाय
वासनेचा माज कामातुराना
ना भय ना लाज

पूर्वी बसायची सात
जन्माची गाठ
आता लागते सात
महिन्यातच वाट

हल्ली सर्व मॉड झालेत
पहिल्यापेक्षा थोडे ऑड
झालेत म्हणतात की ही
काळाची गरज आहे...

म्हणून का रक्ताची नाती
दूर सरत आहेत???........
विचारा प्रत्येकाने आपल्या
मनाला काय हे खरच आहे

की हरवलोय कुठतरी??
आपण क्षणभंगुर सुखाच्या
शोधात कधीही न सूटनाऱ्या
मोहाच्या पाशात......
                 
                 @श्री . अशोक शंकर मटकर

आँसू

बहने दीजिये इन आसुओंको
इन्हे पलकों तले मत छुपाईए
नहीं तो ये नासूड बन कर इंतना
दर्द देंगे ....की उस दर्द को आप
सह नहीं पाएंगे |

अजीब है ये आसु ,गम के मातम
में तो बहते ही है...पर खुशियोंकी
सौगात में भी कहा रुकते है, बहना
ही है ,इनका काम कयोकि इनका
कनेक्शन सीधा दिल से होता है |

रोते हुए ही रखे थे इस दुनिया में कदम
माँ के आँखों से भी छलके थे ये आसु
बाप का भी दिल भर आया था
ख़ुशी के मारे

जब छूटता है अपनों का साथ
कोई छोड दे बीच सफर में हाथ
मिले वफा को बेवफाई ,प्यार में
मिले कोई हरजाई ..तो तडपते
दिल से निकलते  है ये आँसु |

जब मिले खेल में हार
जब लगे ना बेढा पार
जब की मेहनत अपार
जीवन के इस सफर में
तब छलकते है ये आसु

अरमानो से भरा होता है
ये दिल, सपनो में खोया
होता है ये दिल...पर हकिगत
में हर सपना पूरा नहीं होता है
किसीका तब न जाने
क्यों रो पडता है ये दिल ??

अपनों से तो है ही रिश्ता इनका
गैरो के लिए भी टपकते है कभी कभी
बस बात दिल को छुने वाली चाहिए
हर किसी से है , रिश्ता इनका .......
ना इन्हें कोई अपना गैर
जब दिल से गुजरती है कोई बात
वही थिरकते है इनके पैर |

इसलिए बहने दीजिये इन्हें
पलको तले ना छुपाईए इन्हे, नही
तो ये नासूड बन कर इतना दर्द
देंगे , की उस दर्द को आप सह
नहीं पायेगे |

                     @अशोक शंकर मटकर
                         08484049707